Wszyscy zasługują na pomoc... cz. I

                                                                                                08.06.2011r.

Drogi notatniku...

Dzisiaj na naszą wyspę dopłyną już Pingoo.

Okropnie mi go żal.

Okazało się, że zgubił swoje pięcioro rodzeństwa.

Słysząc jego smutną historię, zaczęłam płakać

jak małe dziecko. (W końcu nim jestem)

Ela i Max napisali na blogu, że umieścili

go w lodówce. Po kilku minutach wszystkie

łzy które spłynęły po Pingo'u zamieniły się w 

kostki lodu. To był dowód, jak on musi

cierpieć!

 Dodał jednak, że mogę mu jakoś pomóc.

-Moja rodzina nie wie gdzie jestem, ale

mogę im dać znać.

-Jak?!- zapytałam z wielkim podekscytowaniem.

-Wystarczy, że wystrzelisz fajerwerkami. Nie

wiem jednak czy się uda, ale spróbujmy.

Chwila niepewności, zawahanie i...

Strzał!

Zaraz po tym jak wystrzeliła petarda 

spostrzegliśmy... Rodzinę Pingo'a!

Byłam taka szczęśliwa!

Kochany pingwin oznajmił, abym

wróciła już jutro i rzuciła kolejny raz

petardą. Już za kilkanaście dni wakacje...

Nie mogę się doczekać, aż wyjadę z moimi 

panda-rodzicami na wyspę Pandanda.

Podobno mieszkają tam włochate misie...

Bye Celinka